Zawał serca
W samych tylko Niemczech w 1995 r. 87600 osób zmarło wskutek ostrego zawału serca, którego przyczyną jest całkowita blokada naczyń wieńcowych. W wielu przypadkach atak taki nie jest wcale śmiertelny, a niekiedy nie zostaje nawet rozpoznany. Jego stopień zagrożenia zależy od obszaru tkanki, która wskutek blokady jest niedotleniona i obumiera. Jeśli dotknięta martwicą tkanka jest zbyt rozległa, następuje zgon pacjenta. Jeśli obszar ten jest bardzo mały, atak nierzadko jest utajony. W każdym przypadku pozostaje blizna, widoczna na elektrokardiogramie (EKG) w postaci zniekształcenia.
Powstawanie zawału serca
Niebezpieczeństwo zawału serca zwiększa się przy wrodzonych wadach serca, po przebyciu reumatycznych chorób serca, przy zwapnieniu tętnic i nadciśnieniu tętniczym.
Typowymi objawami ataku serca są występujące nagle, kłujące bóle, utrzymujące się dwie minuty lub dłużej, promieniujące w kierunku barku, szyi lub ramienia, a niekiedy także żołądka. Do tego dochodzą często duszność, pocenie się, mdłości, nieprzyjemne uczucie ucisku, uczucie pełni, odrętwienie i utrata przytomności. Takie objawy nie muszą jednak koniecznie wskazywać na zawał serca.
Uwaga: Przy najmniejszych nawet wątpliwościach należy natychmiast wezwać lekarza.
Problemy po zawale
Nawet jeśli przez niedokrwioną tkankę serca ponownie zacznie płynąć krew, nie wszystko niestety powróci do normy. Z jednej strony dociera już wprawdzie niezbędny do życia tlen, lecz z drugiej strony wpływ świeżego tlenu na niedokrwioną uprzednio tkankę prowadzi do niebezpiecznych zmian biochemicznych, które ogólnie określa się mianem uszkodzeń spowodowanych reperfuzją, czyli ponownym przepływem kiwi.
Problem ten pojawia się na przykład z chwilą ponownego ukrwienia serca po dłuższym okresie unieczynnienia podczas zabiegu chirurgicznego, a także po farmakologicznym lub operacyjnym usunięciu skrzepu, który w czasie zawału zatkał naczynie wieńcowe. Mięsień sercowy nie pompuje już później tak efektywnie lub dochodzi do zaburzeń rytmu serca.
Po zawale serca koniecznością jest świadoma zmiana trybu życia. Począwszy od odżywiania, a skończywszy na sporcie i wyborze odpowiedniego miejsca urlopu – wszystko należy omawiać z lekarzem.