Oparzenie słoneczne

Najbardziej narażeni na udar słoneczny są ludzie o jasnej karnacji, jednak promienie słoneczne mogą uszkadzać skórę nawet o ciemnym zabarwieniu. Promienie słoneczne działają wolniej od innych źródeł oparzeń. Skóra zaczerwieniona, gorąca, wykazująca tkliwość dotykową może sama zregenerować się w ciągu paru dni. Skóra z pęcherzykami, obrzęknięta, bolesna świadczy o pierwszym stopniu oparzenia. Często towarzyszą inne objawy – gorączka, nudności i odwodnienie.
Niezbyt silne wystawienie na promienie słoneczne wywołuje zmianę koloru skóry na brązowy, jednak regularne opalanie się prowadzi do przedwczesnego starzenia się skóry, charakteryzującego się sinawym odcieniem, ciemnymi plamkami i zmarszczkami. Długotrwałe wystawienie na słońce, zwłaszcza u ludzi rasy białej w wieku powyżej 40 lat, wywołuje przewlekłą chorobę skóry, tzw. rogowacenie popromienne (starcze). Nadmierne wystawienie na promienie słoneczne w dzieciństwie zwiększa ryzyko zachorowania po wielu latach na czerniaka złośliwego – pewien typ raka skóry.

Promienie słoneczne przenikające atmosferę ziemską zawierają pasmo nadfioletowe. Jedna część tego promieniowania (UVA) wywołuje przedwczesne starzenie skóry i zmarszczki, inna zaś (UVB) powoduje oparzenia skóry i ryzyko wystąpienia raka skóry. Promienie słoneczne odbijane od piasku, wody lub śniegu są tak samo groźne jak bezpośrednie promieniowanie: cień, chmury, ubrania, okulary przeciwsłoneczne i parasole nie zapewniają całkowitej ochrony. Szkodliwe działanie promieni słonecznych mogą potęgować niektóre leki.

Jest wiele metod postępowania w przypadku oparzenia słonecznego, nie istnieje natomiast skuteczne leczenie skutków długotrwałego przebywania na słońcu.
Najczęściej oparzenie słoneczne nie wymaga leczenia. Jeżeli skóra jest bardzo bolesna i zmiany rozległe, lekarz może przepisać środki zawierające kortykosteroidy, które zmniejszają dolegliwości.
Leczenie bardzo ciężkich stanów – skóra z pęcherzami, odwodnienie lub gorączka – wymaga bezwzględnego leżenia w łóżku i hospitalizacji.

Kremy PRZECIWSŁONECZNE
Na tynku dostępne są dwa rodzaje tych kremów. Kremy zawierające cynk chronią skórę przed promieniami słonecznymi, tworząc cienką błonkę na skórze. Stosuje się je na małej powierzchni, np. na nosie i ustach, nie na cafe ciało. Środki zawierające kwas paraaminobenzoesowy (PABA) chronią przed działaniem promieniowania nadfioletowego średniofalowego (UVB), ale nie dają żadnej ochrony przed promieniowaniem nadfioletowym długofalowym (UVA).
Kremy przeciwsłoneczne zawierające faktory ochraniające skórę; dla większości ludzi zaleca się faktor 15, ale osoby o cienkiej, jasnej skórze powinny stosować jeszcze wyższe f aktory. Posmaruj skórę kremem na 20 minut przed wyjściem z domu i powtórz tę czynność po każdym pływaniu. Jeśli występuje wysypka, należy zmienić krem na zawierający cynamoniany – dla ochrony przed UVB lub awobenzon – dla ochrony przed UVA.