Skóra ludzka jest wrażliwą tkanką zbudowaną z trzech warstw: naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. Narażenie skóry na działanie temperatury powyżej 60°C uszkadza jej komórki i powoduje oparzenia różnego stopnia. Na przykład w Stanach Zjednoczonych każdego dnia 2 miliony osób doznają oparzeń: 300 000 – poważnych, 70 000 – wymagających leczenia szpitalnego, 6000- śmiertelnych. Dzieci i osoby starsze są najbardziej podatne na poważne oparzenia, ponieważ ich skóra jest cieńsza.
Do lekkich oparzeń zalicza się oparzenia pierwszego stopnia i ograniczone (niewielkie) oparzenia drugiego stopnia oraz oparzenia słoneczne (które podobnie można podzielić na oparzenia pierwszego i drugiego stopnia, zależnie od ciężkości). Oparzenia pierwszego stopnia dotyczą powierzchniowej warstwy skóry – naskórka. Tego rodzaju urazy nie są na ogół poważne i szybko się goją. Mniej więcej po 2 dniach uszkodzona skóra powinna złuszczyć się i zagoić. Oparzenia drugiego stopnia dotyczą naskórka i górnych warstw skóry właściwej. Jeżeli oparzenie drugiego stopnia nie zajmuje dużej powierzchni skóry i jeżeli nie dołączy się wtórna infekcja (której można uniknąć poprzez właściwe oczyszczanie skóry) – nie jest na ogół bardzo poważne i dość szybko się goi.
Oparzenia ciężkie to rozlegle oparzenia drugiego stopnia oraz wszystkie oparzenia trzeciego i czwartego stopnia. Oparzenia trzeciego i czwartego stopnia są zawsze poważne i zajmują wszystkie trzy warstwy skóry. Skóra może stać się biała lub sczerniała i zwęglona. Tego typu oparzenia sięgają podskórnej tkanki tłuszczowej i nerwów. Oparzenia czwartego stopnia dotyczą także mięśni i kości.
Oparzenia powstałe w wyniku kontaktu z elektrycznością bywają bardzo mylące. Uszkodzenie skóry może być minimalne, poważniejsze są obrażenia wewnętrzne. Wstrząs wywołany kontaktem z wysokim napięciem może spowodować zatrzymanie akcji serca.