TRĄDZIK RÓŻOWATY
Największą skłonność do tego schorzenia mają kobiety o jasnej cerze w wieku powyżej 30 lat. Pierwszym objawem choroby jest utrzymujące się, nieprawidłowe zaczerwienienie policzków i nosa, które nasila się po spożyciu ostrych potraw, gorących napojów lub alkoholu. Te zmiany zapalne na ogół się powiększają, a u nielicznych pacjentów, zwłaszcza mężczyzn, występuje ciężka postać trądziku różowatego z czerwonym, bulwiastym, bolesnym nosem.
W przypadkach o łagodnym przebiegu lekarz z reguły zaleca doustny antybiotyk, np. metronidazol, lub też miejscowo stosowany kortykosteroid. Miejscowo stosuje się również płyny lub żele zawierające jako czynny składnik siarkę, dostępne na receptę lub w wolnej sprzedaży. Ponieważ wielu chorych na trądzik różowały uskarża się również na migrenowe bóle głowy, niektórzy naukowcy podejrzewają, że istotnym czynnikiem może być nietolerancja pewnych składników pokarmowych. Czasami dobre rezultaty przynosi leczenie witaminami z grupy B, a szczególnie witaminą B2 (ryboflawiną).
W ciężkich przypadkach konieczne może być leczenie chirurgiczne lub terapia laserowa, które zmniejszają naciek zapalny i obrzęk.
Istnieje wiele innych postaci trądzika. Trądzik noworodkowy i trądzik niemowlęcy występują w sporadycznych przypadkach u noworodków i niemowląt, zwykle chłopców. Na twarzy pojawia się wówczas wysypka złożona z krostek, która zazwyczaj znika bez śladu w ciągu kilku tygodni. U osób, u których w okresie młodzieńczym niemal nie występowały zmiany trądzikowe, w późniejszym wieku może się rozwinąć szczególna postać trądziku, trądzik dorosłych. Czasami zmiany te stanowią reakcję alergiczną na kosmetyki lub pokarmy, a niekiedy są związane z krwawieniem miesięcznym. Zarówno trądzik przedmiesiączkowy, jak i trądzik pomenopauzalny są zazwyczaj mniej nasilone niż zmiany związane ze stosowaniem kosmetyków.
Mimo iż wzrost stężenia androgenów w okresie dojrzewania stanowi zjawisko fizjologiczne, niektórzy naukowcy sądzą, że pojawianie się zmian trądzikowych ma mniej wspólnego z ilością androgenów u danej osoby niż ze swoistą reakcją skóry na zwiększone wytwarzanie łoju. Bakterie związane ze zmianami trądzikowymi, Propionibacterium acnes i Staphylococcus epidermidis, występują również w mieszkach włosowych u zdrowych osób. Jeżeli w zatkanym mieszku jest zbyt wiele bakterii, mogą one wydzielać enzymy, które rozkładają łój, wywołując miejscową reakcję zapalną. Niektóre osoby są po prostu bardziej wrażliwe na tę reakcję, więc taka sama ilość łoju, która u jednej osoby spowoduje powstanie jednej lub dwóch krostek, u innej może być przyczyną bardzo nasilonych i uogólnionych zmian, określanych jako ostry trądzik torbielowaty.