Skóra jest polem pracy kosmetyczki. Jest ona nie tylko zewnętrzną .powloką naszego ciata, ale spełnia zdumiewająco wiele zadań, dlatego istotne jest rozumienie jej budowy i funkcji. Wiedza na temat skóry stanowi podstawę rzetelnego wykonywania zawodu, również dlatego, aby profesjonalnie odróżniać obiecujące cuda teksty reklam od rzeczywistych skutków zabiegów i preparatów kosmetycznych. Ważna jest także ogólna wiedza o najczęstszych chorobach skóry, ponieważ kosmetyczka częściowo także zajmuje się ich leczeniem (np. trądzik) i profilaktyką (zapobieganiem). Kosmetyczka dokonując oceny stanu skóry klientki bierze na siebie dużą odpowiedzialność związaną nie tylko z oceną granic możliwości swojego zawodu, ale także za informacje udzielone klientce.
Nie wliczając najgłębszej warstwy skóry, tkanki podskórnej, nasza skóra w najgrubszych miejscach (na wewnętrznej stronie dłoni i podeszwach) ma grubość zaledwie kilku milimetrów i te właśnie milimetry są tak istotne, pełnią bowiem ważne dla życia funkcje ochronne i obok innych narządów zmysłów stanowią kontakt z otoczeniem.
Skóra – pole pracy kosmetyczki – składa się z trzech warstw: naskórka (epidermis), skóry właściwej (corium) i tkanki podskórnej (subcutis). Skóra o powierzchni ponad dwóch metrów kwadratowych jest jednym z większych narządów ludzkiego organizmu. Jest nie tylko zewnętrzną powłoką naszego ciata, ale stanowi również jego ochronę w kontakcie z otoczeniem.
Skóra składa się z trzech warstw, od wewnątrz są to: tkanka podskórna {subcutis), skóra właściwa (co-rium) i naskórek (epidermis). W piśmiennictwie specjalistycznym spotykamy różne określenia na poszczególne warstwy skóry: naskórek – epidermis, górna część – cutis, skóra właściwa – corium lub dermis, dolna część – cutis-, tkanka podskórna – hipodermis lub subcutis. Przedrostek „sub” oznacza w języku łacińskim pod, czyli pod spodem.
Skóra jest narządem biorącym udział w:
– percepcji bodźców (receptory w skórze i naskórka),
– termoregulacji ustroju,
– mechanicznej osłonie,
– biologicznej obronie,
– melanogenezie (wytwarzaniu barwnika skóry),
– resorpcji niektórych związków chemicznych,
– gospodarce wodno-elektrolitowej,
– gospodarce witaminowej,
– gospodarce tłuszczowej.
Najważniejsze funkcje ochronne przed czynnikami fizycznymi i chemicznymi spełnia naskórek. Jest to zewnętrzna warstwa skóry utworzona z rogowaciejącego na powierzchni wielowarstwowego nabłonka. Ponieważ naskórek stale się złuszcza, dolna warstwa tworzy nowe komórki, które przechodzą przez kolejne warstwy, aby ostatecznie w postaci zrogowaciałej oderwać się od powierzchni. Proces ten od podziału komórek do ich złuszczenia trwa około czterech tygodni.