Wrzód trawienny jest to ubytek w błonie śluzowej przełyku, żołądka lub dwunastnicy. Najczęściej występują wrzody dwunastnicy i żołądka. Objawy kliniczne są podobne – bóle w górnej części brzucha i wzdęcia po jedzeniu.
Wrzody o lekkim i średnio ciężkim przebiegu można leczyć środkami farmakologicznymi. Bakterie w żołądku zwalcza się antybiotykami. W przypadkach ciężkich, w których leki nie są już skuteczne, należy operacyjnie wyciąć część żołądka lub dwunastnicy.
Sposoby naturalne są często również skuteczne, ale pod warunkiem że nie zastępują leczenia farmakologicznego, lecz je uzupełniają.
Podstawą leczenia farmakologicznego jest zmniejszenie wydzielania kwasu żołądkowego lub jego neutralizacja oraz ochrona błony śluzowej wchodzącej bezpośrednio w kontakt z kwasami. Najczęściej stosuje się środki przeciw nadkwasocie zawierające magnez i wodorotlenek glinu, które chory zażywa przed posiłkami i wieczorem.
Długotrwałe stosowanie leków przeciw nadkwasocie może zaburzyć wchłanianie niektórych substancji potrzebnych organizmowi, dlatego też należy je stosować na przemian z innymi lekami, blokującymi receptory histaminowe H2. Blokery histaminy zmniejszają produkcję kwasu żołądkowego i leczą wrzody w 80%, jeżeli przyjmowane są przez 4-6 tygodni. Nie można jednocześnie zażywać środków przeciw nadkwasocie, ponieważ zmniejszają działanie blokerów histaminy.
Jeżeli wrzód żołądka wywołują bakterie, lekarz przepisze leczenie antybiotykami łącznie ze środkami bizmutowymi i blokerami receptorów histaminowych H2.
Jeżeli leczenie jest nieskuteczne lub dojdzie do powikłania wrzodu, operacja może okazać się konieczna. Kiedy wrzód krwawi, chirurg powinien znaleźć krwawiące miejsce (najczęściej jest to mała tętnica na dnie owrzodzenia) i zatamować krwotok. Wrzody perforujące, czyli takie, które przebijają ścianę żołądka lub dwunastnicy, muszą być koniecznie operowane, ponieważ chory może umrzeć.
W niektórych przypadkach wycięcie kawałka żołądka zmniejsza wydzielanie kwasu żołądkowego i poprawę stanu ogólnego pacjenta. Jednak pamiętaj, operowanie wrzodów wykonywane jest tylko w przypadkach naglących, gdyż pociąga za sobą ryzyko powikłań, jak nawracające wrzody umiejscowione w innej części żołądka, hipoglikemia (niedocukrzenie), powikłania hematologiczne i zespół jelita krótkiego (przewlekły ból brzucha, biegunka, wymioty i nadmierne pocenie w godzinę po zjedzeniu posiłków).
METODY NATURALNE
Wprawdzie pacjent z wrzodem żołądka powinien pozostawać pod stałą kontrolą lekarską, ale terapie naturalne mogą złagodzić przykre objawy.
ODŻYWIANIE, WITAMINY I MINERAŁY
Niektórzy dietetycy zalecają zwiększenie spożycia witamin A i E oraz cynku, który zwiększa produkcję mucyny, substancji wydzielanej w żołądku, ochraniającej jego wyściółkę. Zaleca się też wypijanie codziennie około litra soku z kapusty w celu przyspieszenia wzrostu komórek wytwarzających mucynę.
TERAPIE ZIOŁOWE
Lukrecja (Glycyrrhiza glabra), pobudzająca wydzielanie śluzu w żołądku, bywa często stosowana w kuracjach ziołowych przeciwko wrzodom. Przygotuj herbatę: dodaj 1 łyżeczkę rozdrobnionego korzenia lukrecji do 1/4 litra wody i gotuj na wolnym ogniu przez 15 minut. Pij gorącą, 3 razy dziennie. Można też stosować pół łyżeczki wyciągu z lukrecji w 1/4 litra wody 3 razy dziennie przed posiłkiem (kuracja taka nie powinna trwać dłużej niż kilka dni).
W 1982 r. dwóch australijskich lekarzy odkryło bakterię Helicobacter pylori, która odgrywa kluczową rolę w tworzeniu wrzodów trawiennych. Kolejne badania wykazały, że wrzody spowodowane właśnie tą bakterią mogą być leczone antybiotykami. Czy oznacza to, że wrzody są zaraźliwe? Odpowiedź jest trudna. Nie każda osoba zarażona tą bakterią ma wrzody żołądka, a na pewno inne czynniki – genetyczna skłonność, aspiryna, tytoń, alkohol -zwiększają ryzyko wrzodu. Dzieci mogą się łatwiej zarazić niż dorośli, a w krajach rozwijających się przeszło 80% dzieci jest zarażonych bakterią Helicobacter pylori. Nie oznacza to, że w celach zapobiegawczych powinieneś dawać antybiotyki każdemu dziecku. Zawsze zasięgaj porady lekarskiej.