Rzeżączka

Zapadalność na rzeżączkę (inne nazwy: gonorea lub tryper) – bakteryjną chorobę zakaźną układu moczowo-płciowego, a czasem odbytnicy, gardła lub oczu, wzrasta zwłaszcza wśród nastolatków i młodych dorosłych.

Jeśli jesteś kobietą i masz rzeżączkę, istnieje prawdopodobieństwo, że o tym nie wiesz; u kobiet często nie ma żadnych objawów zakażenia, dopóki nie dojdzie do poważnych zmian chorobowych. U 95% mężczyzn objawy pojawiają się w ciągu kilku dni lub tygodni. Jeśli twój partner/partnerka ma objawy rzeżączki, musicie oboje zwrócić się o pomoc do lekarza. Ponieważ jest to choroba bardzo zaraźliwa, lekarze mają obowiązek zgłaszania jej odpowiednim organom opieki zdrowotnej. Musicie zatem być przygotowani na konieczność udzielenia odpowiedzi na pytania o ostatnie kontakty seksualne.

Nieleczona rzeżączka może się rozszerzyć i uszkodzić serce lub spowodować rzeżączkowe zapalenie stawów. U mężczyzn może prowadzić do zapalenia gruczołu krokowego (prostaty), cewki moczowej lub zapalenia najądrza -kanalików nasiennych jądra. U kobiet zakażenie może objąć macicę i jajowody, powodując zapalenie przydatków, które może doprowadzić do zarośnięcia jajowodów i bezpłodności.
Nawet jeśli nie masz objawów, należy poprosić lekarza o wykonanie testu na rzeżączkę raz na rok. Jest to szczególnie ważne dla kobiet w ciąży lub planujących zajście w ciążę. Zakażenie noworodka podczas porodu może spowodować u niego trwałą utratę wzroku.
Rzeżączkę wywołują bakterie – gonokoki, czyli dwoinki rzeżączki przenoszone drogą płciową.
Ginekolog może wykryć rzeżączkę podczas rutynowego badania, jeżeli szyjka macicy jest zaczerwieniona lub wydostaje się z niej wydzielina. Wydzielinę z zakażonego obszaru – szyjki macicy, cewki moczowej, gardła lub odbytnicy – pobiera się na posiew i po wyhodowaniu i zabarwieniu drobnoustrojów specjalnymi barwnikami ogląda się pod mikroskopem.

Ponieważ rzeżączka jest chorobą zakaźną o poważnych konsekwencjach, zacznij od leczenia konwencjonalnego.
W celu uśmierzenia bólu lekarz przepisze środki przeciwbólowe, a także zleci antybiotyki, takie jak cefriakson, doksycyklina, ampicylina lub erytromycyna, w celu zabicia bakterii. Ponieważ pojawiają się nowe szczepy gonokoków oporne na antybiotyki, lekarz może zastosować także probenecid – lek przedłużający pozostawanie antybiotyku w organizmie. Jeśli zakażenie rozprzestrzeniło się na inne narządy, może być zastosowane leczenie amoksycyliną.