Cukrzyca
Cukrzyca jest przewlekłym schorzeniem przemiany materii, polegającym na tym, że organizm nie potrafi prawidłowo przetwarzać węglowodanów, gdyż trzustka nie produkuje odpowiednich ilości insuliny lub komórki nie reagują właściwie na ten hormon. Krew i jej składniki wzbogacają się w cukier, co może prowadzić do poważnych zaburzeń w organizmie.
Różne postacie cukrzycy
Cukrzyca typu II jest uwarunkowana genetycznie: dzieci chorych na cukrzycę zachorują na nią z trzydziestoprocentową pewnością. Przy odziedziczonych skłonnościach właściwa choroba może zostać wywołana nadwagą, ciążą i innymi zmianami hormonalnymi, stanami zapalnymi, zabiegami chirurgicznymi i zażywaniem określonych leków.
Odziedziczona skłonność do cukrzycy powinna skłaniać do przemyśleń nad sposobem odżywiania i wykorzystania szansy zmniejszenia ryzyka. Dieta bogata w koenzym Q10 może być w tym pomocna.
Poważnym problemem przy utrzymującej się dłużej cukrzycy jest rozwój uszkodzeń wtórnych: nasilonego scukrzenia tkanek i składników krwi, np. czerwonych krwinek. Idą z tym w parze zaburzenia przemiany tłuszczowej, przyspieszające zwapnienia naczyń. Występujące wówczas zgrubienia bywają niebezpieczne, zwłaszcza jeśli dotyczą delikatnych naczyń w obrębie oczu i nerek. Takie zmiany naczyniowe są w blisko 80% przypadków najczęstszą przyczyną zgonów wśród cukrzyków.
Bowers wykazał już w 1984 r., że większość cukrzyków cierpi na niedobór koenzymu Q10, wskutek czego zachwiana jest też stabilność komórek i zakłócona komunikacja między nimi.
Energia dla łowców rodników
W komórce istnieje równowaga między ubichinonem a tzw. hydrochinonem, czyli blisko z nim spokrewnioną grupą cząsteczek. Hydrochinon jest najważniejszym łowcą rodników, lecz spełniając tę funkcję zużywa się. Jeśli zatem zapotrzebowanie na łowców rodników jest większe, koenzym Q10 zostaje automatycznie przekształcony w hydrochinon. Zwiększony stres oksydacyjny, odpowiedzialny za rozwój uszkodzeń wtórnych, prowadzi zatem u cukrzyków również do niedoboru energii, do wytworzenia której brakuje dostatecznej ilości koenzymu Q10.
Koenzym Q10 a cukrzyca
Do trzech najważniejszych funkcji koenzymu Q10 – obok przenoszenia energii i ochrony przed wolnymi rodnikami – należy także stabilizowanie błon komórkowych. Zażywanie koenzymu Q10 zaleca się zatem jako terapię wspomagającą w cukrzycy i jej późnych powikłaniach mających postać zmian naczyniowych.
Wiadomo już od dawna, że istnieje związek między cukrzycą, jej skutkami wtórnymi a wolnymi rodnikami, dlatego też naukowcy testowali w takich przypadkach stosowanie przeciwutleniaczy. Stwierdziwszy znaczną poprawę u 80 pacjentów cierpiących na późny zespół cukrzycowy Kukliński zaleca leczenie cukrzycy przeciwutleniaczami.
Naukowcy odkryli, że u cukrzyków zdolność do obrony przed wolnymi rodnikami często jest wyraźnie mniejsza, mimo że dość wysoki poziom witamin C i E w osoczu krwi wcale jeszcze o tym nie świadczy. Potwierdza to szczególne znaczenie koenzymu Q10.