Wszystkie ruchy człowieka dokonują się dzięki pracy mięśni. Mięśnie tworzą wydłużone i kurczliwe komórki, czyli włókna mięśniowe. Mięśniami poprzecznie prążkowanymi możemy sterować zgodnie z naszą wolą, zaś gładkie poruszają się mimowolnie. Mięśnie poprzecznie prążkowane skóry znajdują się jedynie w obrębie twarzy i szyi i warunkują naszą mimikę.
Mięsień przywłosowy (musculus arrector pilorum) działa mimowolnie. Każdy włos ma swój własny mięsień zakotwiczony przy zewnętrznej pochewce. Mięśnie te nie spełniają u ludzi żadnych ważnych funkcji. Pod wpływem zimna, strachu lub uczucia wstrętu kurczą się i podnoszą włos. Mięśnie te znajdują się także przy mieszkach włosowych skóry nieowłosionej i działają podobnie wywołując tzw. „gęsią skórkę”. Mięśnie w czasie skurczu ułatwiają wydzielanie łoju z gruczołów łojowych, który natłuszcza skórę i chroni ją przed utratą ciepła.
W tkance podskórnej (subcutis) znajduje się prawie cały tłuszcz skórny. Tkanka podskórna zbudowana jest z luźnej tkanki łącznej zawierającej sieć włókien kolagenowych tworzących komory wypełnione tkanką tłuszczową, a także naczynia krwionośne i wtókna nerwowe. Do górnej części tkanki podskórnej przylega skóra, bez widocznego rozgraniczenia. Tkanka podskórna chroni znajdujące się głębiej narządy przed uciskiem i uderzeniem, umożliwia przesuwanie skóry. Nagromadzony tłuszcz spetnia rolę warstwy izolacyjnej i przechowuje składniki odżywcze „na gorsze czasy”, dlatego w czasie diet znikają złogi tłuszczu. Grubość tkanki podskórnej ma ścisły związek z odżywianiem. Poza tym ważne są czynniki genetyczne, takie jak wpływ hormonów i przemiana materii. Przekarmianie w dzieciństwie prowadzi do nadmiernego odkładania się tkanki tłuszczowej, a w późniejszych latach zwiększa jej podatność na gromadzenie. Zachwiana proporcja między tkanką łączną a tłuszczową prowadzi docellulitis i cellulitu, czyli zaburzeń i zapaleń w obrębie tkanki podskórnej.