Nadmierne pocenie się
Nadmierne pocenie się jest stanem, w którym wydzielanie potu jest nieprawidłowe. Sprawia to ciężki wysiłek fizyczny i wysokie temperatury zewnętrzne. Jest to normalne i konieczne do utrzymania temperatury ciała poniżej 37°C przez termoregulację. Jeżeli czynniki emocjonalne powodują wydzielanie potu w określonych częściach ciała lub jeżeli nadmierne wytwarzanie potu następuje bez wyraźnej przyczyny, osoby dotknięte taką dolegliwością cierpią zazwyczaj na hiperhydrozę, czyli nadmierna pocenie się.
Może ono dotyczyć całej skóry lub ograniczać się tylko do pewnych okolic. W tych ostatnich przypadkach najczęściej są to powierzchnie dłoni, podeszew stóp, dołów pachowych, często również okolice czoła i skroni.
Nadmierne pocenie stóp prowadzi często do maceracji naskórka, który staje się rozpulchniony i białawy. Z łatwością dochodzi do zakażeń drożdżakowych, grzybiczych, czy bakteryjnych. Zmiany są szczególnie nasilone w przestrzeniach międzypalcowych. Dolegliwościom sprzyja nieprzewiewne obuwie, zwłaszcza gumowe i plastykowe, skarpetki z włókien sztucznych, brak higieny osobistej. Należy nosić skarpety bawełniane, niezabudowane buty. Obuwie często zmieniać.
Nadmierne pocenie powierzchni dłoniowych rąk obserwuje się najczęściej w nerwicy wegetatywnej u osób młodych. Ręce są zaczerwienione, wilgotne, chłodne. Pocenie zwiększa się pod wpływem bodźców psychicznych.
Nadmierne pocenie dołów pachowych jest uzależnione od wzmożonej czynności gruczołów apokrynowych, dlatego częściej spotykane jest u kobiet. Może się nasilać w czasie miesiączki i w okresie klimakterium. Dolegliwości zwiększają się przy noszeniu nieprzewiewnego ubrania, braku właściwej higieny osobistej. Odzież powinna być wykonana z przewiewnych tkanin, np. bawełny, a nie z materiałów syntetycznych.
Nadmierne pocenie jest dla osób dotkniętych tą dolegliwością bardzo uciążliwe. Obawa, że inni mogliby zauważyć np. mokre plamy pod pachami lub mokre dłonie przy podawaniu ręki, jest stresująca. Pocenie się w sytuacjach, gdy nie ma ku temu realnego powodu, interpretowane jest jako niepewność, słabość lub brak higieny osobistej.
W leczeniu nadmiernego pocenia mamy różne możliwości. 1. Użycie antyperspirantów zawierających przeważnie hydroksychlorek glinu zwężający ujścia gruczołów potowych. 2. Przyjmowanie lekarstw hamujących aktywność gruczołów potowych (leki przeciwcholinergiczne). 3. Zabieg jonoforezy. Dłonie i stopy zanurzane są w naczyniach wypełnionych wodą, do których wprowadzany jest prąd stały. Podrażnienia powodują przypuszczalnie bezpośrednie uszkodzenie gruczołów potowych. Ze względu na szybką regenerację gruczołów potowych, początkowo terapię należy powtarzać codziennie przez dwa do trzech tygodni. Później wystarczy tzw. terapia podtrzymująca w odstępach tygodniowych lub dwutygodniowych. 4. Operacyjne usunięcie gruczołów potowych stosowane jest tylko w najcięższych przypadkach. 5. Dzięki usunięciu owłosienia pach, maleje powierzchnia rozprzestrzeniania się potu rozkładanego przez bakterie. (Dobre wyniki może dać trening psychologiczny).