Czerniak wychodzący z plamy soczewicowatej złośliwej (lentigo maligna melanoma): melanocyty są tylko w niewielkim stopniu atypowe i rozrastają się płasko wzdłuż strefy skórno-naskórkowej. Błona podstawna nie jest jeszcze przerwana. Na tym etapie jest to jeszcze stan przedczerniakowy. Dalsza atypowość powoduje przerwanie błony pod-stawnej i od tego momentu mówimy o czerniaku wychodzącym z plamy soczewicowatej złośliwej. W obrębie plamy wyczuwalne są wówczas guzki i wypukłości. Najczęściej występuje na twarzy i odsłoniętej skórze u osób starszych. Przebieg jest wieloletni.
Czerniak szerzący się powierzchownie: tę odmianę czerniaka powodują atypowe melanocyty znamienia barwnikowego. Cechują się one słabą przyczepnością do strefy skórno-naskórkowej i w wyniku tego częściowo przyłączają się do przemieszczających się ku górze keratynocytów i przerastają przez naskórek. Z drugiej strony lekko przerywają błonę podstawną. Czerniak szerzący się powierzchownie najczęściej wychodzi ze zmian barwnikowych, zwłaszcza dysplastycznych, jest lekko wyniosły ponad powierzchnię skóry z obwódką zapalną, wykazuje skłonność do rozpadu. Przebieg jest powikłany.
Czerniak guzkowy występuje, gdy atypowe melanocyty znamienia barwnikowego nie wykazują tendencji do pozostania w strefie skórno-naskórkowej lecz wrastają pionowo w skórę właściwą. Widoczny i wyczuwalny jest guzkowaty czerniak z tendencją do owrzodzenia. Jest to najbardziej niebezpieczny typ czerniaka, szybko się szerzy i daje przerzuty. Częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet.
Najważniejszym kryterium rokowania jest stadium, w którym stwierdzono czerniaka i rozpoczęto leczenie. Podstawą właściwej prognozy jest ocena, w jakim stopniu czerniak pionowo zajął skórę właściwą. Kolejnym ważnym punktem jest ogólna odporność organizmu. Jeżeli układ immunologiczny jest osłabiony, czerniaki rozwijają się w błyskawicznym tempie. Czerniaki złośliwe usuwane są operacyjnie. Stosowane jest też leczenie skojarzone lekami działającymi na układ immunologiczny, a także inne metody.