Trądzik w pracy kosmetyczki ma istotne znaczenie. Mimo że w wielu przypadkach rozwinęła się w tej dziedzinie dobra i pożyteczna współpraca z dermatologami, osoby dotknięte tą chorobą skóry często konsultują się tylko z kosmetyczką, dlatego spoczywa na niej duża odpowiedzialność związana z leczeniem i udzielaniem porad.
Trądzik najczęściej występuje w wieku młodzieńczym (acne vulgaris), ale istnieją jeszcze inne odmiany trądziku. Leczenie młodzieży dotkniętej trądzikiem wymaga od kosmetyczki szczególnej delikatności – dla tych osób zabieg kosmetyczny jest często czymś nieznanym, a sama sytuacja także może być niezręczna. Wielu młodych ludzi bardzo cierpi z powodu wyprysków skórnych. W takich przypadkach kosmetyczka może odpowiednim podejściem podbudować poczucie własnej wartości swoich młodych klientów.
Trądzik jest chorobą skóry obfitującej w gruczoły łojowe. Jest ona powszechna, często występuje w okresie dojrzewania, chociażby w minimalnym stopniu. Trądzik występuje zarówno u kobiet, jak i mężczyzn, jednak u mężczyzn przebieg jest ostrzejszy. Trądzik rozpoczyna się wraz z okresem dojrzewania, to znaczy u dziewcząt około 12. roku życia, u chłopców w wieku 13 lat i z reguły ustępuje wraz z jego końcem (18-20 rok życia). Nierzadko jednak stan chorobowy może utrzymywać się do 30. roku życia. Trądzik występuje najczęściej w okolicach obfitujących w gruczoły łojowe, to znaczy w strefie T na twarzy i w rynnach potowych na klatce piersiowej i plecach.
Wiele jest przyczyn trądziku, Ciężkie przypadki tej choroby często występują rodzinnie. W okresie dojrzewania androgeny (męskie hormony płciowe, które w niewielkim stopniu występują także u kobiet) powodują powiększenie gruczołów łojowych i nasilenie wydzielania łoju (seborrhoe). Dlatego na trądzik częściej chorują mężczyźni. U kobiet choroba może się nasilać przed miesiączką.
Trądzik rozpoczyna się powiększeniem gruczołów łojowych i nasilonym wydzielaniem łoju. Następuje nadmierne i zmienione rogowacenie ujścia mieszka włosowego, do którego wnika przewód gruczołu łojowego. W ten sposób powstaje czop rogowy, który wypełnia mieszek włosowy i wypycha go ku górze. Dochodzi do zablokowania wydzielania łoju i w ten sposób powstaje woreczek wypełniony tłuszczami i keratyną – zaskórnik (comedo). Wraz z powstawaniem zaskórników gwałtownie rozmnażają się bakterie Pro-pionibacterium acnes (dawna nazwa Corynebacte-rium acnes), normalnie występujące w skórze i na jej powierzchni jako nieszkodliwe drobnoustroje. Łój wypełniający zaskórniki stanowi jednak dla nich idealną pożywkę i stwarza warunki do rozmnażania. Bakterie uwalniają enzymy lipoiityczne (lipazy) rozkładające obojętne tłuszcze toju na mniejsze cząstki (wolne kwasy tłuszczowe). Właśnie te kwasy tłuszczowe powodują powstawanie stanów zapalnych. Wzrasta liczba zakażonych komórek i wydzieliny wypełniającej woreczek. Jest tam coraz mniej miejsca, przez co nasila się nacisk na ścianki mieszka włosowego zablokowanego czopem rogowym. W pewnym momencie ścianki nie wytrzymują nacisku, pękają, a zawartość rozlewa się na otaczającą tkankę. Powstaje ostry stan zapalny, tworzą się krosty.