Leczenie ostrej fazy udaru mózgowego należy pozostawić medycynie konwencjonalnej; różne metody naturalne mogą być pomocne w profilaktyce i rekonwalescencji.
Pacjent z udarem powinien być bezzwłocznie dostarczony do szpitala, gdzie w wielu przypadkach stosuje się leki zapobiegające dalszemu uszkodzeniu mózgu. Udary zakrzepowe (niedokrwienne) są leczone środkiem przeciwkrzepliwym – heparyną. Konieczna może się okazać operacja mająca na celu ewakuację wylanej do mózgu krwi i ewentualne podwiązanie pękniętej tętnicy lub tętniaka, aby zatrzymać dalsze krwawienie.
Gdy minie okres krytyczny, pacjent pozostaje w szpitalu do ustabilizowania się stanu zdrowia. Przy wypisaniu pacjenta ze szpitala lekarz daje dokładne zalecenia mające na celu pomyślny przebieg rekonwalescencji i zapobieżenie ponownemu udarowi. Zalecenia dotyczą diety, zmiany trybu życia, stosowania leków, rehabilitacji i ewentualnego postępowania chirurgicznego w przypadkach krytycznego zwężenia tętnic.
U pacjentów z ryzykiem udaru krwotocznego wymagane jest utrzymanie ciśnienia tętniczego krwi na niskim poziomie, najlepiej przez dietę i zmianę stylu życia, a w razie konieczności – także za pomocą leków. Nie zaleca się stosowania u tych osób aspiryny ani ibuprofenu. Pacjent, który przebył udar krwotoczny z powodu pękniętego tętniaka, może mieć jeszcze inne małe tętniaki, które trzeba usunąć lub podwiązać. Niestety, nic nie można zrobić, aby poprawić tę wrodzoną wadę tętnic.
Aby zapobiec udarowi zakrzepowemu, podaje się niektórym pacjentom aspirynę. Jeśli aspiryna okaże się nieskuteczna, lekarz może zlecić tyklopidynę lub inny lek przeciwkrzepliwy – warfarynę jako ostateczność.
Osobom szczególnie narażonym na udar zatorowy z powodu istniejącej choroby serca przepisuje się w fazie ostrej heparynę, a następnie w przewlekłej – warfarynę.
Najbardziej polecaną metodą usunięcia blaszek miażdżycowych zwężających duże tętnice szyjne biegnące z szyi do mózgu jest endarterektomia. Eksperymentalną metodą rozszerzania zwężonych tętnic mózgowych jest angioplastyka przezskórna.
Innym kluczowym elementem w leczeniu udaru mózgowego poza stanem naglącym i opieką lekarską w tym stanie jest rehabilitacja. Bezpośrednio po udarze inne partie mózgu są w stanie kompensować funkcje obszarów uszkodzonych w wyniku udaru. Podstawowym celem intensywnej rehabilitacji jest wspomożenie samoistnych procesów odnowy mózgu.
Kluczową rolę w rehabilitacji ma dobre samopoczucie psychiczne pacjenta, rodziny i opiekunów. Skuteczna rehabilitacja jest zależna zarówno od jakości opieki, jak i pozytywnego nastawienia pacjenta.