Wydzielanie łoju można szacunkowo określić przykładając do różnych partii twarzy: czoła, nosa, policzków i brody dobrze wchłaniający papier pergaminowy. Im wyraźniej widoczne są na nim tłuste plamy lub im bardziej ten nieprzezroczysty papier będzie prześwitywał, tym silniej natłuszczona jest skóra. Intensywność pracy gruczołów łojowych można zbadać za pomocą specjalnego aparatu, sebumetru, i odbywa się podobnie. Głowica przyrządu, w której znajduje się naciągnięty papier pergaminowy, przyciskana jest do skóry. Stopień natłuszczenia dokładnie określa się metodą fotometryczną.
Obok tłuszczów wydzielanych przez gruczoły łojowe nie bez znaczenia są tłuszcze warstwy rogowej. Zmiana składu tłuszczów warstwy rogowej prowadzi do wysuszenia, szorstkości i łuszczenia się skóry.
Wynik badania natłuszczenia i liczby porów na powierzchni skóry jest podstawą podziału na kategorie: cera normalna, bardzo sucha (sebostase lub xerosis) i nadmiernie tłusta (łojotokową). Na jakość skóry wpływa też ilość wydzielonego potu. Im więcej potu, tym skóra jest bardziej błyszcząca lub sprawia wrażenie tłustej (seborrhoe oleosa). W przypadku seborrohe sicca może występować lekkie, tłuste złuszczanie. Skóra na policzkach jest raczej sucha. Jeśli w różnych częściach twarzy występują różne typy skóry, mówimy o cerze mieszanej.
| Cecha | Analiza dokonywana przez kosmetyczkę: sposób i pomoce | Analiza metodami pomiarowymi określającymi fizjologię skóry |
| Karnacja
Barwniki Zabarwienie właściwe Ukrwienie |
Przyporządkowanie do określonego typu skóry na podstawie reakcji na opalanie
Subiektywna ocena odcienia skóry i zabarwienia na podstawie diaskopii (wyciskanie krwi z naczyń włosowatych za pomocą szpatułki) Analiza ukrwienia skóry przez odchylenie powieki Pomiar temperatury za pomocą termometru |
Określenie stopnia zaczerwienienia, jasności i połysku za pomocą przyrządów optycznych (chromametria)
Ustalenie mikrokrążenia w naczyniach włosowatych za pomocą badania przepływowego metodą Dopplera |
| Wrażliwość skóry | Wywiad z klientką: reakcja skóry na kosmetyki, zimno, ciepło itd.
Analiza dermografizmu Ocena wrażliwości skóry będzie możliwa dopiero na podstawie wyników analizy wszystkich cech |
Ocena jest możliwa dopiero po zinterpretowaniu wyników wszystkich innych metod pomiarowych (np. znaczne oddawanie wody, słabe nawilżenie warstwy rogowej) |
| Zawartość wody w warstwie rogowej | Wzrokowa ocena stopnia wysuszenia, złuszczania, użycie lampy bezcieniowej z lupą | Pomiar elektrycznego oporu skóry (korneometria): im wyższe przewodnictwo elektryczne, tym większa zawartość wody |
| Prężność (turgor) i napięcie (tonus), elastyczność | Uniesienie skóry pod okiem dwoma palcami, ocena czasu, w którym skóra powraca do pozycji wyjściowej | Uchwycenie, uniesienie i puszczenie skóry za pomocą „słowiczki” pomiarowej, pomiar czasu powrotu do pozycji wyjściowej |
| Rzeźba powierzchni skóry | Wzrokowo przy użyciu lampy bezcieniowej z lupą
Przez dotyk |
Pomiar szorstkości skóry i głębokości zmarszczek za pomocą odcisku silikonowego (profilometria) |
| Zawartość tłuszczu | Przyciśnięcie do czoła, brody i nosa papieru pergaminowego i ocena wielkości tłustej plamy |
Przyciśnięcie do skóry nieprzezroczystego papieru pergaminowego i fotometryczna ocena wchłoniętego tłuszczu dzięki zmianie przepuszczalności światła (sebumetria) |
Różne cechy zdrowej skóry umożliwiają ocenę jej stanu. Kosmetyczka dokonuje oceny tych cech z reguły bez użycia Przyrządów technicznych, które dostarczają dokładniejszych wyników. Przewagą kosmetyczki jest jej doświadczenie, które umożliwia pewną ocenę bez dokładnych danych pomiarowych.